ISLAMDA AILENIN ÖNEMI....

Aile, anne baba ve çocuklardan oluşan en küçük toplum birimidir. Bu
bakımdan aile toplumun temel taşı sayılmıştır. İlk toplumlardan günümüze
kadar, bütün toplumlarda aile vardır. İnsanları diğer canlılardan
ayıran önemli özelliklerden biri, insanların aile düzeni içinde
yaşamalarıdır. Anne baba ve çocukların yanında nine, dede, amca, hala,
dayı ve teyzeler de aileden sayılır. Kaynakwh:



Dinimize
göre aile; anne, baba ve varsa çocuklardan oluşan kutsal bir yuvadır.
Birbirlerine sevgi ve saygı bağlarıyla bağlı olan; aynı inanç, aynı
düşünce ve aynı duyguları paylaşan; kendilerine düşen görevleri yerine
getiren bireylerden oluşan aileler, huzurlu olurlar. Kur'an-ı Kerim'de "Allah
sizlere kendinizden eşler, eşlerinizden de oğullar ve torunlar var
eder. Nahl suresi, 72" buyurulur.



İslâm dini aileye büyük önem vermiştir. Çünkü aile hem
kişinin huzur bulduğu bir ortam, hem neslin devamı için bir vesile, hem
de kişiyi dince günah sayılan çeşitli kötülüklerden koruyan bir
kurumdur. Kur'an-ı Kerim'de "İçinizden kendileriyle huzura
kavuşacağınız eşler yaratıp aranızda sevgi ve rahmet var etmesi Allah'ın
varlığının belgelerindendir. Bunda düşünen insanlar için dersler
vardır. Rum suresi, 21" buyurulur.



Toplumun özü ve temeli ailedir. Uygarlıkta ileri gitmiş ne
kadar millet varsa, aile ocağında iyi eğitim görmüş bireylerden meydana
gelmiştir. Çünkü milletler birçok ailenin birleşmesinden meydana
gelmektedir. Dinimiz, ailelere, aile kurumuna ve aile bireyleri
arasındaki ilişki ve bağlara büyük önem vermektedir. Aile, evlilik ve
nikah bağıyla kurulur. Peygamberimiz bir hadisinde "Nikah benim
sünnetimdir. Evleniniz, ben diğer ümmetlere karşı sizin çokluğunuzla
öğünürüm. İbn Mâce, Nikah, 1" buyurmuştur.



Ailenin düzenli, huzurlu ve mutlu olması, aile bireylerinin
birbirlerine karşı sevgi, saygı, yardımlaşma ve dayanışma bilinci
içinde olmalarına bağlanmıştır. Aslında milletin bütün
bireyleri, birbirleriyle sevgi, saygı ve yardımlaşma
ihtiyacındadırlar. İnsan, yaradılışı gereği bir başkasına muhtaçtır.
Üzüldüğümüz veya sevindiğimiz zaman, bu duygularımızı paylaşacak dostlar
ararız. Bunların başında da aile üyeleri gelir.




Anne ve babalar, kendileri ve çocukları için
çalışırlar. Aile üyelerinin ihtiyaçlarını helâl yoldan çalışarak temin
ederler; çocuklarının geleceği için çok büyük maddî ve manevî
fedakârlıklar gösterirler. Çocuklarına millî ve manevî
değerleri tanıtırlar. Onların güzel ahlâklı olmaları için çaba
harcarlar.




Anne ve babasını
seven çocuklar, içten gelen bir sevgi ve saygı duygusuyla onlara
bağlanırlar. Aile içinde düzen ve huzurun sağlanmasına yardımcı olurlar.
Kendilerinden yaş ve tecrübede daha büyük olan aile bireylerine
saygıda, küçük olanlara ise sevgide kusur
etmemeye
çalışırlar.Aile bireyleri kendi aralarında, yardımlaşma ve dayanışma
içinde olurlar. Herkes, ailenin sevinci ile sevinir, üzüntüsüyle üzülür.
Aile bireyleri kendilerine düşen görevleri aksatmadan yerine
getirirler. Anne ve babasına eziyet etmezler. Akrabalarını, dostlarını
ve komşularını sever, sayar ve yardımlarına koşarlar.




Aile, her insanın doğup büyüdüğü kutsal bir
ortamdır. Hepimizin kaldığı bir yer vardır. İnsanların kaldıkları
yerlere ev deriz. Ancak aile bireylerinin yaşadıkları yerlere yuva
denir. Aile yuvalarına, aile ocağı da denilmektedir. Aile yuvası ve aile
ocağı gibi deyimler, içinde rahatlık ve güven duygusu veren, içinde
sıcaklığını hissettiğimiz yerler anlamında kullanılmaktadır. O hâlde,
içinde yaşadığımız binaların maddî yapısına ev derken, içinde
yaşadığımız manevî ortama da aile yuvası veya aile ocağı diyoruz.



Hepimiz aile yuvamızın şeref ve haysiyetini
zedeleyecek söz ve davranışlardan kaçınmalıyız. Büyüklerimize saygı
göstermeli, küçüklerimize her konuda yardımcı olurken, şefk at ve
merhametimizi onlardan esirgememeliyiz. Elimizden geldiğince aile
bütçesine katkıda
bulunmalıyız. Ev işlerinde ve
dışarı işlerinde birbirimize yardımcı olmalıyız. Bunların karşılığında
hiçbir ücret beklememeliyiz. Çünkü aile işlerinin ücreti sevgi ve
ilgidir.




Aile bireyleri, ara
sıra, birbirlerine hediye alarak sürpriz yapmalıdırlar. Bu olay
hepimizi çok heyecanlandırır. Aile içindeki neşemiz bir kat daha artar.
Bu mutluluğu hep birlikte paylaşırız. Bayram, kandil ve önemli günler
hediye almak için en uygun zamanlardır. Çünkü hediye sevgi sembolüdür.
Sevgili Peygamberimiz de bazen, aile bireylerine hediye vererek onları
sevindirirdi. Hediyeleşme konusunda da ümmetini teşvik ederdi. O, aile
içerisinde en büyük hediyenin sevgi olduğunu belirtmiştir.
Kaynakwh: